Uluslarüstü Birleşmeler üzerine Çerçeve Bildirim Formu Hazırlandı (I)

Günümüzün ekonomisinde pazarlar giderek küreselleşmekte ve uluslararası alanda faaliyet gösteren teşebbüslerin sayısı hızla artmaktadır. Gerek global kriz, gerekse Ar-Ge faaliyetlerinin maliyetler üzerindeki yoğun baskısı teşebbüslerin birleşmelerini gündeme getirmektedir. Bu durumda da bir çok ülkede faaliyet gösteren çokuluslu şirketlerin birleşmeleri birden fazla ülkenin rekabet yasalarına tabi olmaktadır. Birleşen teşebbüslere birden fazla birleşmelere ilişkin denetim mevzuat kümesinin uygulanması, gerek birleşen taraflar, gerekse ilgili ulusal rekabet mercileri için özel sorunları ortaya koymaktadır.rnrnOECD'nin Rekabet Hukuku ve Politikaları Komitesi geçtiğimiz yıllarda konunun değişik veçhelerini incelemiştir. 1994'de, Genel Sekreterliğin sorumluluğu altında, "Günümüz Dünyası'nda Birleşme Örnekleri - Birleşme Denetim Prosedürleri hakkında bir Çalışma" adlı bir rapor yayınladı. Bu alanda tanınan iki uzman, Londra Üniversitesi'nden Prof. Richard Whish ve Chicago Universitesi'nden Prof. Diane Wood tarafından hazırlanan Rapor, sözkonusu işlemlerin ortaya çıkardığı düzenleme sorunlarına bir ışık tutma amacı ile çeşitli uluslarüstü birleşmeleri örnek alarak gelişmeleri gözden geçirdi.rnrnRapor, birleşme/devralmaların denetimiyle ilgili uluslararası bir işbirliği kurulabilmesi için gerekli tavsiyelerde de bulundu. Bunlardan birisi, "tek bir formatta genel bilgileri talep eden ve gerektiği hallerde farklı ülke eklerini kullanan, bir ya da iki modelde oluşuturulan izin formlarının" hazırlanmasıydı.rnrnBirçok ülkenin birleşmeleri denetleyen prosedürleri büyük benzerlikler göstermektedir. Sözkonusu yasal düzenlemelere bağlı olarak yapılan Bildirim Dosyaları, birleşme işlemini, birleşen tarafları ve ulusal rekabet yasalarına uygun olarak rekabet otoritesinin işlemleri araştırabilmesine ve soruşturulmasına yardımcı olabilecek bilgileri ve işletmenin ilgili ülkedeki faaliyetlerini tanımlayan verileri içermektedir.rnrnUluslarüstü birleşme yapan teşebbüslerin çeşitli ülkelerde rekabet otoritelerine bildirdikleri bu verilerin ortak yanları olmakta birlikte; milli mevzuatlar istenilen bilgileri farklı formlarda ve niceliklerde düzenlenmesini istemektedirler. Bildirim zorunluluğundaki bu tutarsızlık bazı durumlarda uluslarüstü birleşmelerin etkin bir biçimde denetlenmesini engellemekte ve diğer yandan da birleşen taraflara önemli işlem masrafları yüklemektedir.rnrnÜlkeler arasında birleşme/devralma bildirim prosedürlerinin uyumlulaştırılmasının en azından iki yararı vardır: Taraflar birden fazla ülkenin yetkili mercilerine esas olarak aynı bilgiyi hazırlayıp sunduklarından, birleşen tarafların işlem masrafları azalacaktır ve bir birleşmeyi inceleyen ulusal yetkili makamlar arasındaki işbirliği, aynı ya da benzer bilgileri inceledikleri ölçüde, gelişebilecektir.rnrnÖte yandan unutulmaması gereken bir husus da, her ülkede birleşmelere ilişkin yasal düzenlemeler kapsamındaki değişik esaslar ve yöntemler sözkonusu düzenlemelerin kaynağı olan ulusal yasalardaki farklılıkların bir ürünüdür. O halde, yasal farklılıkların bulunduğu bir ortamda, önemli politika farklılıklarının bulunmadığı durumlarda bile, Bildirim formlarının uyumlulaştırılması yalnızca bazı ortak tanımlar ve formatlar üzerinde anlaşmaya varılarak sağlanamaz.rnrnAyrıca, ulusal yasalardaki farklılıklardan ötürü tam bir uyumlaştırma, ülkelerin birleşme/devralma öncesi izin sistemlerinin nasıl işlemesi gerektiği hakkında görüşlerindeki gerçek farklılıkları ve birleşmeler üzerine politikalarındaki temel yaklaşım farklılıklarını çözüldüklerinde gerçekleşebilecektir.rnrnYarınki yazımızda devam edeceğiz.